Телефонот за многумина е првото нешто кое го земаат наутро и последното кое го оставаат навечер. Во текот на денот, голем дел од луѓето го проверуваат десетици пати, често без ни да забележат колку често посегнуваат по него. Кратките, „успатни“ проверки изгледаат беззначајно, но со време почнуваат да го менуваат ритамот на денот и начинот на кој се чувствуваме додека работиме, учиме или одмараме.

Кога вниманието лесно се прекинува

Секојпат кога ќе го земеме телефонот, вниманието се пренасочува на нешто друго и ни треба време повторно да се вратиме на она што сме го правеле. Дури и кратка проверка може да ја прекине текот на мислата, па задачата се одвива побавно од очекуваното.

Ова најјасно се гледа кај активности што бараат поголем фокус како пишување, учење, планирање, аналитичка или креативна работа. Наместо да работиме подолго време без прекин, денот се дели на мали интервали, во кои наизменично сме во задача и надвор од неа. Така целиот процес станува потежок, а работата бара повеќе енергија отколку што би барала без честите прекини.

Нотификациите и вниманието

Нотификациите дополнително го поттикнуваат честото проверување на телефонот. Доволно е екранот да светне, да се огласи звук или кратка вибрација, и веднаш се јавува потреба да видиме што се случува. Со време, ова се претвора во навика – почнуваме да го проверуваме телефонот и во моменти кога нема реална причина за тоа.

Честите проверки го нарушуваат природниот тек на денот и внесуваат тивка, но постојана напнатост. Вниманието често се пренасочува, мозокот се заморува побрзо и потешко се одржува подлабок фокус. 

Телефонот во секојдневните ситуации

Честото проверување на телефонот се одразува и на тоа како учествуваме во секојдневните ситуации. За време на разговор, состанок или семејни моменти, краткото погледнување во екранот го прекинува вниманието. Пораката или нотификацијата го одвлекува вниманието, па мислата лесно се прекинува. Потоа ни треба момент повторно да се вклучиме во разговорот и да го продолжиме таму каде што застанавме. Иако трае само секунда или две, прекинот се забележува и кај нас и кај луѓето со кои разговараме.

Постепено се создава навика да го земаме телефонот и во моменти кога природно би одмарале пример додека чекаме оброк, во јавен превоз, пред да заспиеме или за време на кратки паузи на работа. Местата во денот што би можеле да ни бидат простор за одмор, тишина или кратко „ресетирање“ се претвораат во нов извор на стимулација и ментален напор.

Добро е постепено да ја намалуваме навиката за често проверување. Може да помогне ако телефонот го држиме подалеку додека работиме, ако оставиме само нотификации што навистина ни се потребни или ако одвоиме кратки делови од денот кога свесно не го користиме. Со вакви мали промени полесно се задржува вниманието, а денот тече поорганизирано.